„Czy powinniśmy obawiać się fałszywych zgłoszeń o nieprawidłowościach?”

Dejan Jasnič (napisany w języku angielskim, przetłumaczony maszynowo)

"Czy powinniśmy być zaniepokojeni fałszywymi zgłoszeniami whistleblowerów?"

Często otrzymujemy pytania dotyczące fałszywych zgłoszeń nieprawidłowości. W tym wpisie na blogu omawiamy, czy te obawy są uzasadnione.

Organizacje często spodziewają się wzrostu liczby zgłoszeń, w tym zgłoszeń dotyczących nadużyć, po uruchomieniu kanałów whistleblowingu. To oczekiwanie jest powszechne przy otwieraniu takich możliwości raportowania.

W związku z tym zastanawiają się, czy będą w stanie przetworzyć je wszystkie i jak wpłynie to na ich codzienne operacje.

W praktyce takie obawy nie zostały potwierdzone.

Czy Twoja firma otrzyma bezpodstawne lub fałszywe zgłoszenia?

Krótka odpowiedź? Prawdopodobnie nie. Gwizdanie nigdy nie jest łatwe, nawet jeśli istnieją kanały raportowania i procedury ochrony.

Fałszywe zgłoszenia, anonimowe lub nie, zazwyczaj niosą ze sobą więcej negatywnych konsekwencji niż potencjalnych korzyści.

Podobnie jak w przypadku fałszywych zgłoszeń na policję, anonimowe informowanie o nieprawidłowościach często prowadzi do negatywnych skutków.

Whistleblowing wiąże się z ryzykiem dla sygnalisty

Stres, a w niektórych przypadkach także publiczne ujawnienie informacji o nieprawidłowościach, mają również ogromne skutki psychiczne i fizyczne. Wszystko to pogarsza się jeszcze bardziej w społeczeństwach, w których whistleblowing jest ogólnie (z powodów historycznych lub innych) negatywnie postrzegany jako forma złośliwego donosu. Wszystko, co zwykle zyskują, to pewna osobista satysfakcja z „robienia tego, co słuszne”, podczas gdy ich osobiste ryzyko jest ogromne. W związku z tym mogą zostać poddani działaniom odwetowym (w tym utracie zatrudnienia) i stać się ogólnie bezrobotni w branży lub nawet szerzej.

Zgłoszenia whistleblowingu są generalnie rzadkie w każdym przypadku

Badania wskazują, że nawet od czasu przyjęcia dyrektywy UE w sprawie informowania o nieprawidłowościach, zgłoszeń takich było stosunkowo niewiele. Badanie przeprowadzone przez Fachhochschule Graubünden i EQS Group wykazało rozbieżności w raportowaniu między tymi krajami. W 2020 r. ponad 50% francuskich, brytyjskich i szwajcarskich firm nie otrzymało żadnych raportów; niemieckie firmy miały niższy wskaźnik wynoszący 40%.[1] Średnio firmy otrzymały 34 zgłoszenia w obserwowanym okresie, jednak liczba otrzymanych zgłoszeń była silnie skorelowana z liczbą pracowników firmy. MŚP otrzymały średnio 6 raportów, podczas gdy firmy zatrudniające ponad 250 pracowników otrzymały średnio 46 raportów. Co więcej, badanie wykazało również, że tylko połowa otrzymanych raportów została uznana za istotne i merytorycznie związane z kwestią zgodności. Odsetek zgłoszeń dotyczących nadużyć wynosił od 5 do 10%, w zależności od kraju.

 

„Regional Whistleblowing Hotline Benchmark Report 2021” opracowany przez Navex Global oferuje wartości mediany w celu wyeliminowania wpływu wartości odstających. Takie podejście zapewnia dokładniejsze dane sprawozdawcze.[2] Zgodnie ze wspomnianym raportem mediana liczby raportów w Europie wynosiła 5 raportów na 1000 pracowników, a w Ameryce Północnej 15 raportów na 1000 pracowników. Około 60% raportów dotyczy HR, różnorodności i szacunku w miejscu pracy, podczas gdy kwestie uczciwości biznesowej stanowią około 25%. Nadużycia i sprzeniewierzenia aktywów korporacyjnych stanowią mniej niż 10% zgłaszanych problemów.


Jednak wspomniany wyżej raport Navex Global uwzględnia tylko organizacje, które otrzymały 10 lub więcej raportów w 2020 roku. Nie podano informacji o tym, ile organizacji posiadających kanały zgłaszania nieprawidłowości otrzymało mniej niż 10 zgłoszeń lub nawet 0 zgłoszeń. 

Czy firma powinna obawiać się fałszywych roszczeń sygnalistów?

Obawa, że po otwarciu kanału zgłaszania nieprawidłowości zostaniemy zasypani zgłoszeniami, jest bezpodstawna. Takie jest również moje doświadczenie w tworzeniu kanałów whistleblowingu dla wielu organizacji. Żadna z nich nie doświadczyła zalewu zgłoszeń, nie mówiąc już o zgłoszeniach dotyczących nadużyć. Jeśli już, to whistleblowing musi być stale i konsekwentnie promowany i chroniony, aby przechylić wyżej opisaną równowagę między kosztami i korzyściami dla sygnalisty. „

Wskazane źródła:

[1] Prof. dr Christian Hauser, Jeanine Bretti-Rainalter, Helene Blumer: Whistleblowing Report 2021; FH Graubünden Verlag, Chur 2021; www.fhgr.ch/whistleblowingreport

[2] Carrie Penman, Ian Painter, Andrew Burt: Regional Whistleblowing Hotline Benchmark Report 2021; Navex Global Inc., 2021 r.

Udostępnij to na:

DOKUMENT ŻĄDANIA