“Πρέπει να ανησυχούμε για τις ψευδείς αναφορές των πληροφοριοδοτών;”

Dejan Jasnič (γραμμένο στα αγγλικά, μεταφρασμένο από μηχανή)

"Πρέπει να ανησυχούμε για τις ψευδείς αναφορές των πληροφοριοδοτών;"

Συχνά δεχόμαστε ερωτήσεις σχετικά με ψευδείς αναφορές καταγγελίας. Σε αυτή την ανάρτηση συζητάμε αν οι φόβοι αυτοί είναι βάσιμοι.

Οι οργανισμοί συχνά αναμένουν μια αύξηση των αναφορών, συμπεριλαμβανομένων και των καταχρηστικών, κατά την έναρξη των καναλιών καταγγελίας. Αυτή η πρόβλεψη είναι συνηθισμένη όταν ανοίγουν τέτοιες οδοί αναφοράς.

Ως εκ τούτου, διερωτώνται αν θα είναι σε θέση να τις επεξεργαστούν όλες και πώς αυτό θα επηρεάσει τις καθημερινές τους δραστηριότητες.

Στην πράξη οι ανησυχίες αυτές δεν έχουν τεκμηριωθεί.

Θα λάβει η επιχείρησή σας αβάσιμες ή ψευδείς αναφορές καταγγελίας;

Σύντομη απάντηση; Μάλλον όχι. Η καταγγελία δεν είναι ποτέ εύκολη, ακόμη και όταν υπάρχουν κανάλια αναφοράς και διαδικασίες προστασίας.

Οι ψευδείς αναφορές, ανώνυμες ή μη, συνήθως έχουν περισσότερες αρνητικές συνέπειες από τα πιθανά οφέλη.

Παρόμοια με τις ψευδείς αναφορές στην αστυνομία, η ανώνυμη καταγγελία οδηγεί συχνά σε δυσμενή αποτελέσματα.

Η καταγγελία έχει κινδύνους για τον καταγγέλλοντα

Το άγχος και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η δημόσια έκθεση που σχετίζεται με την καταγγελία τους έχουν επίσης τεράστιο ψυχολογικό και σωματικό κόστος. Όλα αυτά επιδεινώνονται περαιτέρω σε κοινωνίες όπου η καταγγελία γενικά (λόγω ιστορικών ή άλλων λόγων) εκλαμβάνεται αρνητικά ως μορφή κακόβουλης καταγγελίας. Το μόνο που κερδίζουν συνήθως είναι κάποια προσωπική ικανοποίηση από το “να κάνουν το σωστό”, ενώ οι προσωπικοί τους κίνδυνοι είναι τεράστιοι. Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να υποστούν αντίποινα (συμπεριλαμβανομένης της απώλειας της εργασίας τους) και να καταστούν γενικά μη απασχολήσιμοι στον κλάδο ή και ευρύτερα.

Οι αναφορές καταγγελίας είναι γενικά σπάνιες σε κάθε περίπτωση

Η έρευνα δείχνει ότι ακόμη και μετά την ψήφιση της οδηγίας της ΕΕ για τους πληροφοριοδότες, υπήρξαν στην πραγματικότητα σχετικά λίγες αναφορές για παραβάσεις. Μελέτη του Fachhochschule Graubünden και του ομίλου EQS Group ανέδειξε τις ανισότητες στην υποβολή εκθέσεων μεταξύ των χωρών αυτών. Το 2020, πάνω από το 50% των γαλλικών, βρετανικών και ελβετικών εταιρειών δεν έλαβαν καμία έκθεση- οι γερμανικές εταιρείες είχαν χαμηλότερο ποσοστό 40%.[1] Κατά μέσο όρο, οι εταιρείες έλαβαν 34 αναφορές κατά την παρατηρούμενη περίοδο, ωστόσο, ο αριθμός των αναφορών που έλαβαν συσχετίστηκε έντονα με τον αριθμό των εργαζομένων της εταιρείας. Οι ΜΜΕ έλαβαν κατά μέσο όρο 6 εκθέσεις, ενώ οι εταιρείες που απασχολούν περισσότερους από 250 εργαζομένους έλαβαν κατά μέσο όρο 46 εκθέσεις. Επιπλέον, η μελέτη αναφέρει επίσης ότι μόνο οι μισές από τις αναφορές που ελήφθησαν θεωρήθηκαν σχετικές και ουσιαστικές σε σχέση με κάποιο ζήτημα συμμόρφωσης. Το ποσοστό των καταχρηστικών αναφορών κυμαινόταν μεταξύ 5 και 10%, ανάλογα με τη χώρα.

Η “Regional Whistleblowing Hotline Benchmark Report 2021” της Navex Global προσφέρει διάμεσες τιμές για την εξάλειψη της επιρροής των ακραίων τιμών. Η προσέγγιση αυτή εξασφαλίζει ακριβέστερα δεδομένα αναφοράς.[2] Σύμφωνα με την εν λόγω έκθεση, ο μέσος όγκος των αναφορών για την Ευρώπη ήταν 5 αναφορές ανά 1000 εργαζόμενους και 15 αναφορές ανά 1000 εργαζόμενους για τη Βόρεια Αμερική. Περίπου το 60% των αναφορών αφορά το ανθρώπινο δυναμικό, την πολυμορφία και τον σεβασμό στον χώρο εργασίας, ενώ τα θέματα επιχειρηματικής ακεραιότητας αντιπροσωπεύουν περίπου το 25%. Η κατάχρηση και η υπεξαίρεση εταιρικών περιουσιακών στοιχείων αποτελούν λιγότερο από το 10% των αναφερόμενων ζητημάτων.

Ωστόσο, η προαναφερθείσα έκθεση της Navex Global λαμβάνει υπόψη μόνο τους οργανισμούς που έλαβαν 10 ή περισσότερες εκθέσεις το 2020. Δεν παρέχονται πληροφορίες σχετικά με το πόσοι οργανισμοί με κανάλια καταγγελίας έλαβαν λιγότερες από 10 αναφορές ή ακόμη και 0 αναφορές.

Θα πρέπει να ανησυχεί η επιχείρησή σας για τις ψευδείς αξιώσεις του Whistleblower;

Ο φόβος ότι θα κατακλυστεί από αναφορές μόλις ανοίξει ένας δίαυλος καταγγελίας είναι αβάσιμος. Τέτοια είναι και η εμπειρία μου από τη δημιουργία καναλιών καταγγελίας για πολυάριθμους οργανισμούς. Κανένας από αυτούς δεν βίωσε την τρομακτική πλημμύρα αναφορών, πόσο μάλλον καταχρηστικών. Αν μη τι άλλο, η καταγγελία πρέπει να προωθείται και να προστατεύεται διαρκώς και με συνέπεια, ώστε να γέρνει η προαναφερθείσα ισορροπία μεταξύ κόστους και οφέλους για τον καταγγέλλοντα. “

Οι αναφερόμενες πηγές:

[1] Prof. Dr. Christian Hauser, Jeanine Bretti-Rainalter, Helene Blumer: FH Graubünden Verlag, Chur 2021; www.fhgr.ch/whistleblowingreport.

[2] Carrie Penman, Ian Painter, Andrew Burt: Navex Global Inc., 2021.

Μοιραστείτε το σε:

“Πρέπει να ανησυχούμε για τις ψευδείς αναφορές των πληροφοριοδοτών;”